26 Şubat 1992

Türk dünyası ve Azerbaycan için en acı günlerden biridir. Aynı zamanda insanlık tarihi açısından da kapkara bir sayfadır.

Öncelikle kısaca Karabağ Sorunu hakkında bilgi verelim. Yıllardır çözülmeyi bekleyen Karabağ Sorunu, Azerbaycan ile Ermenistan arasında uzun bir tarihi geçmişe sahip. Rusya için Kafkasya politikasının vazgeçilmez unsuru olan Ermenilerin, bu durumu fırsat olarak kullanmalarının doğal bir sonucudur. 1980 sonrası, Rus politikaları sonucunda Dağlık Karabağ’da nüfus çoğunluğunu ele geçiren Ermeniler, burada hak iddia etmeye başlamışlardır. Azerbaycan ise Karabağ’ın tarihi ve hukuki açıdan kendisine ait olduğunu belirtmektedir. Hatta uluslararası hukukta bu konuda Azerbaycan’ı destekler durumdadır. Zaten Ermenilerin Karabağ’ı işgali, AGİT protokolüne de hukuken aykırıdır. Fakat Azerbaycan bu konuda sadece Türkiye’nin desteğini alırken, Ermenistan başta Rusya ve İran olmak üzere batılı devletlerin de desteğini almıştır. Bu nedenle de Karabağ’ı bırakmak istemiyorlar. İki devlet arasındaki ikili görüşmelerden de olumlu bir sonuç çıkmamıştır.

Ermeniler, 1990 yılından itibaren Karabağ’daki Azeri halka karşı terör eylemlerine girişmişlerdir. Yol kesme, otobüs baskınları gibi eylemlerle Azeri halkı yerinden etme niyetinde idiler. Günümüzde Azerbaycan nüfusunun %10’ undan fazlası ülke içinde yer değiştirmek zorunda bırakılmış insanlardan oluşmaktadır ki bu durum, dünyadaki en büyük yerinden edilmiş nüfus hareketlerinden biri durumundadır. Ermenilerin bu tavrı Azeri sivil halk için büyük bir sorun haline gelmiştir artık…

Ve bu sorunun tarihe bıraktığı en acı, en kara, en insafsız miras… Hocalı…

Ermenistan Devlet Başkanı Robert Koçaryan’ın emri doğrultusunda, 25 Şubat gecesi Rus askerlerinin de desteğini alan Ermeni kuvvetleri, 7000 nüfuslu ve coğrafi açıdan stratejik önemi olan Hocalı kentini ele geçirmek için harekete geçmiştir. Aynı anda Rus ordusuna ait 366. motorize alayı, tank ve roket saldırıları ile Hocalı havaalanını kullanılmaz hale getirmiştir. Dünya ile tüm bağlantısı kesilen Hocalı, yeryüzünde yapayalnızdır artık.

Saldırı sonucu sivil, silahsız, çocuk, kadın, ihtiyar ve genç ayrımı yapılmadan Azeri Türkleri, Ermeniler tarafından katledilmiştir. Yapılan işkenceleri, çektirilen acıları, vahşeti burada yazmaya dahi elim varmıyor. O gece Hocalı da yaklaşık 1300 kişi katledilmiş, bunlardan 83 çocuk, 106 kadın acımasız işkencelerle öldürülmüştür. 487 kişi ağır yaralanmış, 1275 kişi rehin alınmıştır. Nüfusun geri kalanı ise canını bin bir zorlukla kurtarmıştır.

Ermeni tarihi, bu gibi olaylarla doludur. Hatta ‘’ölüyü öldürmek’’ gibi kavramlar da Ermenilere özgüdür.

Bu Türk düşmanlığın sebebi nedir peki?

Aslında çok fazla düşünmeye gerek yok. Ermenistan’ da okul duvarlarına asılan haritalarda Türkiye’nin 12 ili yer alırken, Ermeni bayrağında Ağrı Dağı’nın resmi varken, Ermeni milli marşında ‘’topraklarımız işgal altında, bu toprakları azat etmek için ölün, öldürün’’ denirken, bu soru fazla zorlamıyor insanı.

Neredeyse Afrika‘da ki yamyamdan, kutuptaki penguenlere kadar herkesin duyduğu, rivayetten öteye gidemeyen kanıtlarla ispatlanmaya çalışılan ve kısmen başarılı olan sözde soykırım masalı, ülkemizin karşısına her daim bir baskı aracı olarak çıkmıştır. Biz ise tarihin gördüğü en gerçek ve en kanlı soykırımlardan biri olan Hocalı Katliamı’nı, bırakın dünyayı ülkemizde dahi duyurabilmiş değiliz. Yakın dönemde yaşanan ve kesinlikle tasvip etmediğim bazı olaylar sonrasında, ülkemiz insanının Ermenistan ve Ermeniler konusunda ne kadar duyarlı olduğunu gördük. Dostluk ve kardeşlik masallarına rağmen, tarihi düşmanımız olan Ermenistan’ın yaptığı bu katliamın unutulmaması ve her daim hatırlatılması için bir kez daha belirtmekte fayda görüyorum.

‘’Hocalı Katliamı, Ermeniler tarafından yapılmış bir soykırımdır’’
Türk milleti, tarihin hiçbir döneminde soykırım yapmamıştır. Aksine tarihte birçok kez soykırıma uğramıştır. Bakü’de, Kars’ta, Erzurum’da, Ağrı’da, Hocalı’ da bunların örnekleri yaşanmıştır.

Hocalı Katliamı’nın 16. Yıldönümünde, hayatlarını kaybeden soydaşlarımıza Allah’tan rahmet ve Türk Milleti’ne başsağlığı diliyorum.

‘’Azerbaycan bir gözdür, Karabağ da bebeği,
Yani Azerbaycan’ın tam ortası, göbeği,
Gözüme mi göz dikti bu ermeni köpeği,
Bu köpek senin dünya, kapımızdan çek artık!
Ya Karabağ, ya ölüm, başka yolu yok artık… ‘’

Nazmi Dursun